Author: admin

The Books’ Journal, 1/2/2017

Ας υποθέσουμε ότι ένας Έλληνας νευροεπιστήμονας έχει φτιάξει μια μηχανή που αντιγράφει το περιεχόμενο του μυαλού σου, συμπεριλαμβανομένων των αναμνήσεών σου, σε ένα σκληρό δίσκο. Σε συνεργασία με έναν Άγγλο συνάδελφό του, ο Έλληνας νευροεπιστήμονας ανεβάζει αυτό το περιεχόμενο στον εγκέφαλο ενός ασθενή στην Αγγλία, αντικαθιστώντας εντελώς το νοητικό του περιεχόμενο με το δικό σου. Δυστυχώς, η μηχανή έχει βλάβη, και ο εγκέφαλός σου καταστρέφεται. Τι σου έχει συμβεί; Έχεις πεθάνει; Ή μήπως έχεις πάει ταξίδι στην Αγγλία; Σύμφωνα με τον Ντέρεκ Πάρφιτ, τον σημαντικότερο ηθικό φιλόσοφο της τελευταίας τριακονταετίας, έχεις πεθάνει. Γιατί; Ας υποθέσουμε ότι το upload είναι επιτυχές και φεύγεις από το χειρουργείο του Έλληνα νευροεπιστήμονα χωρίς εγκεφαλική ζημιά. Ο Άγγλος doppelganger σου ήδη σε κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του. Λίγες ώρες αργότερα, ο νευροεπιστήμονας σου λέει ότι μια βλάβη στη διαδικασία του upload θα προκαλέσει τον θάνατό σου σε δυο μέρες. Ποιος θα πεθάνει σε δυο μέρες; Εσύ. Αλλά αν είσαι εσύ που θα πεθάνεις σε δυο μέρες, τότε είσαι πάλι εσύ που πέθανες όταν καταστράφηκε ο εγκέφαλός σου στο αρχικό παράδειγμα. Άρα η μηχανή δεν είναι καινούριο είδος ταξιδιωτικού πράκτορα: δεν σε πάει στην Αγγλία. Σε σκοτώνει.

Open Democracy, 4/7/15

A man goes to the tailor to pick up a custom-made suit. He puts it on, and notices that the sleeves are too long. When he complains, the tailor says: ‘just bend your arms a little’. ‘But the collar is too low!’ ‘Just raise your back a little’ says the tailor. ‘But the trousers are too long!’ ‘Just stand on your toes’ says the tailor. The man goes out into the street and can barely walk in his new suit. Everyone says: ‘poor guy’. ‘Yes, but great suit!’.

Protagon, 28/06/2015

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο Αριστείδης Χατζής υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός εθνικού διχασμού, όπου ‘οι πάντες… δεν αντιμετωπίζουν πλέον τους αντιπάλους ως πεπλανημένους, ανόητους ή αδαείς. Αλλά ως εχθρούς.’ Ανάμεσα σε αυτούς που πάσχουν από αυτή την ιδιότυπη μορφή ιδεολογικής παράνοιας, γράφει, συγκαταλέγονται και μονάδες από τον ‘ευρωπαϊκό, εκσυγχρονιστικό χώρο, τον κατεξοχήν φορέα των ιδεών του Διαφωτισμού, κυρίως της ανοχής.’ Και καταλήγει εκφράζοντας την επιθυμία του να ‘παραμείνει η χώρα [τ]ου στην Ευρωζώνη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά κυρίως… να συνεχίσει να συμμετέχει στην ευρωπαϊκή παράδοση του Διαφωτισμού, του ορθού λόγου, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και κυρίως της ανοχής.’

Δυστυχώς το άρθρο του κου Χατζή εκφράζει μια ιδεολογική παθογένεια παρόμοια με αυτή που κατακρίνει.

by Nicholas Vrousalis, Robin Celikates, Johan Hartle, Enzo Rossi

Open Democracy, 3/4/2015

Ah you loved me as a loser, but now you’re worried that I just might win
You know the way to stop me, but you don’t have the discipline
How many nights I prayed for this, to let my work begin
First we take Manhattan, then we take Berlin

Leonard Cohen, ‘First we take Manhattan’

The university movement in the Netherlands has just won its first victory; a victory for democracy and academic freedom against the commercialization of higher education.

Open Democracy, 24/03/2015

An encircled army has few viable options: it can sue for peace and suffer humiliating terms. It can fight with all its strength and suffer heavy casualties. Or it can fight the odd skirmish, force ceasefires, and bide its time, all the while trying to split the opponent and prepare the ground for reinforcements. In November 1917, the newly installed Russian government found itself in just such a predicament. Upon entering into negotiations with the Central Powers at Brest-Litovsk, it was immediately faced with a dilemma: suing for peace meant betrayal of the anti-war revolutionaries in Western Europe who were fighting the chauvinism of their own ruling classes. Opting for war meant an intolerable amount of casualties and possibly a humiliating defeat. The Russian government initially opted for a third strategy: no war – no peace. One explicit condition for the ceasefire negotiated under this strategy was that the Central Powers not shift their troops from the Russian to the Western front. In the meantime, the government continued its pro-communist agitation within the ranks of its opponents, in the hope that it could split their forces.

Europe’s periphery—the so-called PIIGS—is presently under siege by financial markets. Greece is at the forefront of this fight. Indeed, the election of SYRIZA on the 25th of January seems to have pushed the country out of the furnace and into the fire. Short of leaving the euro, the Greek government has only one fire-fighting strategy left, which consists in breaking the unity of the pro-austerity bloc. This is a Herculean task, for it requires sowing disunity within the Eurozone’s pro-austerity governments. But it remains an ever-receding alternative to the mutually exclusive menaces of capitulation or Grexit. Let me explain.

ROARmag, 18/03/2015

The heart of the student movement today beats in Amsterdam. The occupation of the Senate House by staff and students at the University of Amsterdam has rekindled the flame for a free and democratic university. The ensuing fire has spread fast and wide throughout the Netherlands, which now counts at least five geographically distinct campaigns under the banner of the so-called ‘New University’ (apart from Amsterdam: Groningen, Leiden, Maastricht, Nijmegen and Utrecht). The movement has also garnered support from the FNV, the largest Dutch trade union and numerous statements of solidarity from the rest of the world.

Perhaps the best way to understand this movement is as a challenge to rethink the very idea of the university. What follows is one attempt to meet this challenge in light of the movement’s own self-conceptions.